ชีวิตคน ดั่ง สายน้ำไหล
สายน้ำไหลไป...ไม่หยุดนิ่ง....
ในขณะที่ ชีวิตคน ก็ต้องเคลื่อนไหว.... เพื่อแสดงความมีชีวิตอยู่
.
ลีลาสายน้ำไหล...
มีทั้งสุขสม และหมองเศร้า...
บางครั้งไหลผ่าน..ลำธาร เขียวขจี สวยงามดั่งฝัน...
บางครั้งไหลกระแทกกับโขดหิน....
หลายครั้งที่ถูกแดดแผดเผา....ให้หมองไหม้
เฉกเช่น...ชีวิตคน ที่ย่อมต้องดำเนินผ่านเวลาที่สุขสม ...และ อมทุกข์
.
น้ำโดนแดดแผดเผา....ให้กลายเป็น ไอน้ำร้อน ที่ทรงพลัง ฉันใด
ฉันนั้น...ชีวิตคนเรามี..ความทุกข์..คอยหล่อหลอมให้แข็งแกร่ง...
จนเมื่อถึง....วันนั้น....วันที่หลุดพ้น....
วันที่..ไม่มี ความทุกข์ ใด จะทำร้ายได้อีก....
.
สายน้ำไหลไป....ไม่หวนคืน...
ชีวิตผ่านไป วันแล้ว วันเล่า ไม่อาจเรียกคืนกลับมาแก้ไข
.
น้ำไหลจากที่สูง...ลงสู่ที่ต่ำ...
ตอกย้ำให้ตระหนักถึงสัจจธรรม...
ชีวิตคนเราไม่ว่าจะสูงส่งพียงไร....
ฉากสุดท้าย ย่อม ตก คืนสู่สามัญ เช่นเดียวกัน....ทุกคน
.
ทุกครั้งที่มองสายน้ำ.....
เราได้เรียนรู้สิ่งใด....จากสายน้ำไหล....
